Een Liefde in Dresden

Eind 1944 leert de jonge dwangarbeider Jan Veering in Dresden de half-joodse Therese uit Oostenrijk kennen. Het is liefde op het eerste gezicht. Maar veel tijd is ze niet gegund: enkele maanden later, in de nacht van 13 februari breekt de hel los. Met een van de grootste bombardementen van de oorlog verwoesten de geallieerden de stad. Tienduizenden mensen komen om. Jan en Therese overleven ternauwernood de allesverzengende vuurstorm.

In april 1945 vluchten ze voor de Russen, richting Oostenrijk, maar ze stranden in Praag. Na de oorlog trekken ze beiden verder door de puinhopen van het verscheurde Europa, Jan terug naar Haarlem, Therese met haar moeder naar Wenen. Ze verliezen elkaar uit het oog, maar blijven brieven schrijven totdat ze eindelijk weer samen kunnen zijn – ditmaal voorgoed.

Tientallen jaren later vindt Michel Veering, de zoon van Jan en Therese, in een hutkoffer een half verbrande foto, een dagboek en brieven. Voor het eerst leest hij het dramatische verhaal van zijn ouders die dwars tegen de krachten van de geschiedenis in, met elkaar verder wilden leven. Een liefde in Dresden is naast een uniek en schitterend geschreven ooggetuigenverslag van het beruchte bombardement, een universeel en bijzonder aangrijpend verhaal van een liefde die geweld, honger en chaos wist te overwinnen.

MICHEL VEERING (1950) is neuroloog. Naast zijn beroep heeft hij zich verdiept in de moderne geschiedenis en, door de historie van zijn ouders, in het bijzonder die van de Tweede Wereldoorlog. Voor het schrijven van het boek ‘Een liefde in Dresden’ bezocht hij vele malen de plaatsen in Dresden, Praag en Wenen waar dit verhaal zich afspeelde.

Agenda

12 februari, 03.00 uur
Radio 1
Lezen in het donker (Focus)
14 februari, 17.00 uur
NPO 1 (TV)
Tijd voor Max
16 februari, 16.00 uur
Introductie
Eerste Bergensche Boekhandel
28 februari, 19.00 uur
Lezing
de Drvkkery, Middelburg
‘Moeders duwen kinderwagens terwijl ze hun kleintjes proberen te beschermen tegen de vonkenregen en de vreselijke rook en walm. Het is ontroerend hoe de mensen zich rustig, gelaten, als ware het vanzelfsprekend, in hun lot schikken. Als in een film trekt iedereen door de straten vol rook en vuur. Onderweg zien we mensen die met hun schoenen vastzitten in het door de hitte gesmolten asfalt. Ze kunnen niet weg en zien straks misschien de vlammen op zich afkomen.’

Contact

Michel Veering

[email protected]